Verslag Trois Ballons

Woensdag:
Na een voorspoedige reis met een kleine stop in Luxemburg rond 15:30 aangekomen bij het hotel. Onderweg alleen maar regen maar bij aankomst blijkt de zon toch sterker te zijn en is het droog genoeg om de fietsen uit te laden en een rondje te gaan rijden. We rijden een klein colletje op om de beentjes te testen en daarna een beetje door het heuvelland terug. Na 58 km zijn we weer terug bij het hotel.

Donderdag:
De voorspelling geeft mooi weer in de regio dus willen we gebruik maken van deze kans om alvast de boven kant van de route van as zaterdag te gaan rijden. Met het buske gaan we naar Masevaux aan de voet van de Ballons d'Alsac, de laatste grote klim op zaterdag die we nu als eerste zullen rijden. De temperatuur is goed en na een lekker lopende klim met een zwaarstukje in het midden zijn we allemaal boven.

Achter ons komen nog 2 renners de berg op maar die rijden zo langzaam dat Adrie roept dat we die zaterdag ook gaan bijwerken. Als ze dichterbij komen blijken het bekenden te zijn en uitRijsbergen te komen. Deze mannen rijden allebei binnen de 7:30 zaterdag dus zijn we snel stil! Na de afdaling van de col pikken we in e Thillot de route op. Deze blijkt langs het hotel van de andere clubleden op hoogtestage te komen waar we even aanleggen voor een bakje koffie. Na deze stop komen er 3 colletjes achter elkaar, Col d'Oderen, Col de Bramont en de Route Americain. Deze laatste is de zwaarste zeker als je op de voorgaande col even de beentjes hebt getest.

Van hier uit is het 20 km naar de hoogste top van de Vogezen, de Grand Ballon. Gelukkig is het merendeel vals plat en loopt het lekker. Onderweg eten we nog een lekkere crepe. Na de afdaling van de Grand Ballon hebben we alleen nog de Col de Hundsruck te doen. Dit blijkt de lastigste van het stel te zijn, met een zeer zwaar stuk aan het einde.

Als we boven zijn slaat het weer om en begint het te regenen. In de stromende regen dalen we weer af naar Masevaux waar het buske staat dat ons weer veilig naar het hotel brengt. Lekker rondje van 132 km. 's Avonds lekker eten bij de Italiaan waar een leuk ventje werkt.

Vrijdag:
Vannacht noodweer over de Vogezen, regen en onweer. Het staartje hiervan trekt 's ochtends nog over dus besluiten we om maar met het buske naar de inschrijving te gaan. Daar nog even wat spullen scoren bij de standjes en dan met het buske verder naar de slotklim kijken of deze echt zo erg is. Met het buske de klim opgereden tot we boven waren op een groot mistig parkeerterrein. Het was stil in het buske! Indrukwekkende klim waar toch wel wat "vlakkere" stukken inzaten was de indruk.

Daarna terug naar het hotel om de fietsen te prepareren en te rusten. 's Avonds weer bij dat leuke ventje gegeten en vroeg gaan slapen.

Zaterdag:
Vroeg opstaan, om 5:30 naar het ontbijt dat speciaal voor de fietsers vroeg geserveerd werd. Daarna met het buske naar de start. Daar is het een drukte van belang en neemt de spanning toe. We blijken vrij laat te zijn en moeten zodoende achteraan aansluiten.

Om 7:15 wordt het startschot gegeven maar er is al 10 minuten verstreken als we toch maar besluiten om voor te dringen en de fiets over het dranghek te gooien en zo over de startmat te rijden. Daar verlizen we elkaar gelijk uit het oog, niet iedereen is zo'n snelle starter. Het is ontzettend druk en vooral op de smalle weg van de eerste klim is het vaak oppassen om niet tegen je voorganger op te rijden of om te vallen. De klim op zich is goed te doen en voor je het weet ben je boven waar het koud en mistig is. De afdaling is een hel, slechte dalers denken dat ze het wel kunnen en het duurt niet lang of er klappen er een paar tegen het asfalt. Voorzichtig verder dus. Na paar kilometer wordt de weg breder en gaat het afdalen een stuk beter. De andere clubleden zijn intussen ver uit het oog. In Cornimont staan de andere clubleden op een vluchtheuvel ons een hart onder de riem te steken, nog bedankt! Daar even gestopt en dan snel verde met de route die ondertussen bekend is van de verkenning van afgelopen donderdag. Aan de voet van de Col de Bramont zie ik Ron en Adrie gebogen over de fiets van Adrie staan, PECH! De ketting van Adrie zit vast tussen 2 kettingbladen en kan alleen door het losmaken van het kettingblad weer vrij gemaakt worden. Alleen hebben we voor de tocht de imbussleutels uit de tasjes gegooid, stom.

Gelukkig stopt er iemand met sleutels en 10 minuten later kunnen we weer op pad. Daarna blijven we redelijk bij elkaar tot op de Grand Ballon. Daar is de eerste ravito en hebben ze lekker stokbrood met brie en worst. Na een snelle afdaling beginnen we aan de Col de Hundsruck, dit was donderdag al een kwaaie maar vandaag hakt ie er helemaal in. Samen met Adrie de daling gedaan en daarna door gereden naar de Ballon d'Alsac. Deze klim rustig gereden, je voelt de vermoeidheid nu ook tot je benen doordringen. Onderweg kwamen we de collega van Ron nog tegen. Bovenop afgesproken dat we op het gemak ZONDER te ruiteren naar de voet van de laatste klim zouden rijden. Maar ja! RTC de Driesprong kent maar 1 stand en dat is voluit. Voluit naar een klein groepje en daarna lekker meebollen. Bij debus nog even gestopt voor een sukje stokbrood en een koek. Daarna weer snel aansluiten bij een mooie groep om makkelijk bij de voet van de laatste klim te komen. De laatste klim is gewoon beginnen en niet opkijken tot je boven bent. Daarna valt alles weer mee. Boven stond Tim al een UUR te wachten. Na verloop van tijd kwam ook Ron weer binnen en waren we weer compleet. Nog even een biertje gedronken en daarna snel anar de bus om het debacle van het Nederlands elftal nog te kunnen zien. We hadden niet hoeven haasten. 's Avonds biertje, wijntje, eten en naar bed.

Zondag:
Met mooi weer en een voldaan gevoel weer terug naar Nederland.

Nog even de resultaten van deze zeer mooie cyclo:
GOORDEN TIM 08:14:00:14 24,89 gem
PORSIUS WILLEM 09:13:37:06 22,21 gem
VAN KUIJCK ADRI 09:17:40:61 22.05 gem
GOMMERS RON 09:41:18:27 21:15 gem

Volgend jaar als clubrit!!