verslag clubrit 16: groep zonder bus...

Bij het aanbreken van deze dag leek het een gekend ritje Putte te worden. Hoe anders kan een dag verlopen.
Om 8.00 uur waren er welgeteld weer meer dan 10 renners, onze “vaste gast “ incluis, die richting Schijf vertrokken nadat Henk zijn natte vinger in de lucht gestoken had. Zuidwesten wind en het verdict was “richting Putte”.
Na 12 kilometer net voorbij Achtmaal pikten twee rode rakkers aan. Daarmee had Rini ook gelijk wat aanspraak achter in de groep. Via de Nieuwmoer en Kalmthout richting Putte. Met gezwinde spoed zoals dat heet. Er werd een stevig tempo voorgezet. In Putte / Kapellen werden we gedwongen rechtdoor te gaan zodat we in Berendrecht belandden. Leuke omgeving Richting Zandvliet werd alles gerepareerd van ons bekende rondje want na Zandvliet, richting Ossendrecht, kwamen we weer helemaal op bekend terrein uit. Na de draai linksom de polder in leek onze groep in zijn haast allerlei andere groepen in te gaan halen. Totdat, tot mijn verrassing er plotseling rechtsaf gedraaid werd halverwege de eerste polderweg,de Schenkelweg op. Voor mij nieuw maar voor anderen waarschijnlijke erg bekend want er werd enthousiast getrapt en gedraaid. Ondertussen nog een blauwe rakker opgepikt, die na 3 kilometer weer afsloeg. Nolleke reed een lekke band en werd achterin de bus geladen. Bij Non Plus Ultra sloegen onze rode rakkers af om een bak koffie te gaan drinken. Dat vond ik overigens ook wel een aanlokkelijk perspectief maar net toen in het cafe keek ontplofte de groep voor mij. In de beklimming van de Rijzende Weg spatte het volledig uiteen. Een lang lint van gele verstekelingen waaierde uiteen over de lengte van een kilometer. Voorin de gekende sterke mannen, achterin hulpeloze blikken en grote solidariteit om elkaar vooruit te helpen. Alles liep pas samen na Hoogerheide bij Korteven. Net voor Heimolen liep bij Jan de ketting eraf. Een klein malheur met grote gevolgen bleek later. De keuze werd gemaakt Jan te laten stayeren achter de bus. Maar voor we zover waren dat we daarin het goede tempo gevonden hadden was de groep al aan de horizon verdwenen. Na Heimolen was het de vraag welke richting de eerste groep gekozen had. We maakten de verkeerde keuze en zagen geen gele brigade meer rijden. Nadat Nolleke zijn band gemaakt had zijn hij en Jan gezamenlijk voor de bus gezet waren, zijn ze via de gekende route begeleid naar het eindpunt in Rucphen.
Helaas had ik geen beeld meer van de afloop van de sprint in Rucphen maar aan het gezicht van Adrie te zien zat hij er niet ver naast.
Kortom een ritje waarbij ik op onbekend terrein kwam, waarbij 2 duimen en 3 middelvingers opgestoken zijn en 2 personen beide handen in de lucht staken.
Piet Antonissen