Marmotte 2010: Adrie heeft GOUD gehaald!

Bijgaand een mooi en persoonlijk verhaal van Adrie:

Hierbij het verslag van mijn ervaringen met betrekking tot De Marmotte, op verzoek van de redactie van ons clubke.
Nadat in het najaar van 2009, een collega van me vroeg of ik toch geen interesse had om met hun, ( groep van de trappistentrappers) mee te gaan naar de Marmotte, was mijn antwoord dat ik er nog wel eens over na zou denken, maar eigenlijk was het ja graag, wil ik al lang eens een keer rijden maar door tijdgebrek komt het er niet van.

Na overleg met het thuisfront, en bij ons clubke eens gevuntert!! Waar weinig intresse was, besloten om toch maar mee te gaan, om na de bevestiging van de inschrijving te realiseren “shit”ik ga De Marmotte rijden, sindsdien stond 3-7-2010 in m’n geheugen gegrift, en kon de voorbereiding beginnen, met een beetje surfen op het web etc. en een soort van trainingsschema in elkaar gezet voor mezelf, met de doelstelling De marmotte op een fatsoenlijke manier uit proberen te rijden, welke door de mooie winter!!? Eigenlijk weer gelijk de prullenbak in kon?? Maar een week voor De Marmotte bleek dat ik ondanks het slechte weer in het voorjaar de benodigde trainingsuurtjes gehaald had zo’n 215 uurkes!

En zo gebeurde het dat we op maandagmorgen voor De marmotte vertrokken naar Bourg dóisans, na kennis gemaakt te hebben met de medereizigers, waaronder ex Nederlands kampioen bij de amateurs Rinus Ansems, welke later m’n kamergenoot bleek te zijn, en nog een paar A kleppers van de Trappistentrappers allen zo’n 60 a 70 kg!!? Bereikte we tegen de avond het plaatsje Oz gelegen net voor de Glandon bij het stuwmeer, ons chalet stond rechtsaf de berg op een klim van 8 km beter trainingsplekje kun je niet hebben dacht ik zo!!?

Op dinsdag hadden we een trainingsrondje van 120 km met col de la morte en de col de ornon op het programma, woensdag naar col de croix de fer, en nog wat extra klimwerk, op donderdag en vrijdag bij elkaar zo’n 100 km rustig fietsen naar Venosc geweest, het hotel waar menig bekende wielrenner en schaatser op de foto staat, en natuurlijk startnummer ophalen op le alp d’huez en een beetje sfeer snuiven.

En daar issie dan!! 3 JULI 2010 een drukte van jewelste natuurlijk met zo’n 7000 deelnemers met ieder z’n eigen doelstelling, vertrokken we om iets over 7 richting DE Glandon over de doorgaande weg welke in z’n geheel door de gendarmerie afgezet was, dus!! Knallen maar, om vervolgens tegen 16 uur bovenop de alp d’huez te eindigen, met onderweg voldoende eten drinken,gendarmes die kruisingen afzetten,begeleiding van motards! Etc. toporganisatie!!!?

Ondertussen de Glandon al beklommen, en afgedaald, daarna volle bak in een groep naar st Michel de Maurienne, om daar rechtsaf col de Telegraphe te gaan beklimmen, ff rustig aan gedaan, wat eten en drinken, en weer ritme zoeken, in valoire aangekomen, even op klokje gekeken zit dik op schema van een goeie 8 uur, wat gegeten bidons gevuld en verder naar de Galibier, gaat nog steeds goed, maar halverwege de klim begint het te haperen, tempo zakt, en krijg een beetje weeïg gevoel in de maag overgaand in braakneigingen, en benen die er anders over gaan denken dan ik!! Dus even later ff afstappen drinken eten en wateren, en even rusten, onverklaarbaar maar toch? Het fietske maar weer gepakt, en in 1 keer naar de top, daar weer eten drinken en wat rusten, terwijl het eigenlijk wel weer ging, nog eens de tijd bekeken, en besloten om op safe te spelen en voor goud te proberen. Jakske aan en naar beneden met die handel, met snelheden van zo’n dikke 70 km p/u (op 2 rubbertjes en 3 alubuisjes die een of andere wazige chinees aan elkaar gebraaien heeft) beneden aangekomen rechtsaf volle bak naar de laatste col, door de tunneltjes, waar je dus echt niks ziet, dus wederom aan adrenaline geen gebrek, om vervolgens de alp d’Hues te gaan beklimmen waar het zo’n 30 gr. Warmer is dan op de Galibier!!? Geen pretpark ter wereld die dit alles te bieden heeft!!

Gelukkig gaat het intussen weer redelijk goed, en kan ik in een redelijk tempo in één keer naar boven rijden, om vervolgens 8.49.10 te klokken wat ruim voldoende is om goud te halen, maar toch met een gevoel van dat er meer in had gezeten. Na de pastamaaltijd met nog 3 medereisgenoten op het fietske naar beneden, om een douchke te gaan pakken,lekker rustig naar beneden, maar toen zag ik pas wat DE MARMOTTE allemaal kan aanrichten!!? En wat een rare wezens mensen eigenlijk zijn! Maar zo kwam er een einde aan mijn geweldige fietsvakantie van een half jaar. Iedereen bedankt die mij op welke manier dan ook succes of wat dan ook gewenst heeft, alsook m’n medereizigers voor de fijne week, in het bijzonder Ad Struijs die alles geregeld heeft, en Edith en Kjeld natuurlijk want thuis komen van je werk, eten en 15 minuten later weer weg met een koersbroek aan is niet altijd leutig. Allen bedankt!
Groetjes Adri